Ηρακλή καλησπέρα και συγχαρητήρια για τις πρόσφατες επιτυχίες με την ομάδα σου, τον Πήγασο Πολίχνης, καθώς και για την αποφοίτησή σου από το Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, στις Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό.Θα ήθελες να μας μας πεις λίγα λόγια για την ιστορία σου στο χώρο του βόλεϊ; Από πότε ξεκίνησες δηλαδή να ασχολείσαι με το άθλημα ως αθλητής και σήμερα κατέληξες πετυχημένος προπονητής στον Πήγασο;
Το βόλεϊ το έμαθα από τα ξαδέρφια μου Σάκη και Άκη Χατζηαντωνίου οι οποίοι ήταν σπουδαίοι αθλητές με πολλές επιτυχίες. Ο πρώτος στέφθηκε πρωταθλητής Ελλάδας με τον Άρη και ο δεύτερος έκανε σπουδαία καριέρα σε Παναθηναϊκό - Ηρακλή- Ολυμπιακό και ΑΕΚ, αλλά και στην εθνική ομάδα όπου έχει και το ρεκόρ συμμετοχών. Έτσι κι εγώ πήρα το βάπτισμα και πηγαινοερχόμουν καθημερινά με το ΚΤΕΛ στην Θεσσαλονίκη για προπονήσεις αγώνες κτλ.
Δύσκολες εποχές γενικά, αλλά μέσα από τις δυσκολίες αυτές κατάφερα να έχω αρκετές διακρίσεις πρωταθλήματα και γενικότερα ένα διαφορετικό κόσμο να εξελίσσεται μπροστά μου. Συμπληρώνω φέτος 30 χρόνια γεμάτα βόλεϊ. Να αναφέρω ότι και στο σχολείο ειδικά στο γυμνάσιο με τους συμμαθητές μου παίζαμε καθημερινά βόλεϊ έχοντας φυσικά από τότε αρωγό και συμπαραστάτη τον γυμναστή και μετέπειτα ιδρυτή του Μυγδονιακού κύριο Χρυσάφη, ο οποίος μέχρι και σήμερα βρίσκεται δίπλα μου στα κρίσιμα παιχνίδια.
Έχοντας διανύσει μια υπέροχη πορεία- καριέρα σε όλες τις εθνικές κατηγορίες σαν αθλητής, αποφάσισα να ακολουθήσω την προπονητική ξεκινώντας από που αλλού; Αλλά από τα μέρη μου και τον Μυγδονιακο. Υπέροχα χρόνια έμαθα πολλά έδωσα πραγματικά πολλή αγάπη στα παιδιά και νομίζω ότι τα πήγαμε περίφημα αφού καταφέραμε να φέρουμε πολύ κόσμο στο γήπεδο.
Έπειτα πήγα ως προπονητής αναπτυξιακών αγοριών στον Πήγασο Πολίχνης όπου μέσα σε πέντε χρόνια καταφέραμε να κατακτήσουμε πρωταθλήματα Ελλάδας, πρωταθλήματα της ένωσης της πόλης αλλά και να έχουμε την μεγαλύτερη Ακαδημία αγοριών στην Ελλάδα και παράλληλα να στελεχώνουμε όλες τις εθνικές ομάδες.
Μεγάλη τιμή φυσικά προς το πρόσωπό μου ήταν και η κλήση μου ως συνεργάτης ομοσπονδιακός προπονητής της Κ18 για τα προκριματικά του πανευρωπαϊκού του 2019-20. Ο κορονοϊός δυστυχώς φρέναρε λίγο τις εξελίξεις αφού το 2020 δεν έγιναν πρωταθλήματα και φτάσαμε την φετινή χρονιά να μου δίνεται η ευκαιρία ως προπονητής του ανδρικού της ομάδας Pre League του Πήγασου να διεκδικήσω την άνοδο στην πρώτη εθνική κατηγορία Volleyleague.
Με τον Πήγασο φτάσατε στο final four του κυπέλλου με ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό και Φοίνικα Σύρου ενώ ανεβήκατε και κατηγορία. Είστε πλέον στην Volley League. Μόνο τυχαίες δεν μπορεί να είναι αυτές οι επιτυχίες. Πώς τα καταφέρατε;
Συγκλονιστική χρονιά με εναλλαγές συναισθημάτων και πολλές αναποδιές λόγω κυρίως Covid. Кαταφέραμε να κάνουμε το αδιανόητο πραγματικά να προκρινόμαστε στο final four του κυπέλλου έχοντας αποκλείσει δύο ομάδες της Volley League, την Κηφισιά και τον ΟΦΗ ομάδων με πολλαπλάσια budget και ξένους αθλητές και να παίρνουμε το εισιτήριο για την Α1 Volley League μια αγωνιστική πριν τελειώσει το πρωτάθλημα. Μοναδικές στιγμές .
Μάλιστα η επιτυχία του κυπέλλου είναι πρωτόγνωρη διότι μην ξεχνάμε ότι ερχόμαστε από την δεύτερη σε τάξη κατηγορία και θα αντιμετωπίσουμε στο final four τον Φοινικα Σύρου στον ημιτελικό γνωρίζοντας ότι αν περάσουμε τελικό θα βρεθούμε απέναντι στον ΠΑΟΚ ή τον Ολυμπιακό, σε αγώνες που θα μεταδοθούν από την ΕΡΤ αρχές Απριλίου. Όλες αυτές oι επιτυχίες αποτελούν το επιστέγασμα μιας πολύ μεγάλης προσπάθειας από ανθρώπους που υπηρετούν το άθλημα με αγάπη.
Το κλειδί για τις επιτυχίες πιστεύω ότι είναι πάντα το πάθος η σεμνότητα και η πολλή δουλειά. Όταν οι εμπλεκόμενοι, διοίκηση, αθλητές και προπονητές καταφέρουν να συντονιστούν τότε πάντα θα έρχονται επιτυχίες.
Κάπου διάβασα ότι δήλωσες ότι ανήκετε στη ρομαντική πλευρά του αθλητισμού. Με όλα αυτά που γίνονται στον αθλητισμό τον τελευταίο καιρό, θα ήταν πολύ ουσιαστικό να μας πεις τι εννοείς με αυτό.
Για μένα ο αθλητισμός ήταν πάντοτε μια χαρούμενη υπόθεση. Αν και έχω πονέσει και χάσει αμέτρητες φορές ποτέ μα ποτέ δεν πτοήθηκα και πάντα ήξερα ότι η προσπάθεια θα ανταμείβεται. Η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα, το ομαδικό πνεύμα, αλλά και η αθλητική άμιλλα είναι η σπουδαία παρακαταθήκη που μας αφήνει. Ο επαγγελματικός αθλητισμός είναι κάτι διαφορετικό. Όταν αυτές οι αξίες γίνονται «προϊόν» για χάρη επενδύσεων και οικονομικών συμφερόντων, αλλάζει το ρομαντικό στοιχείο και επικρατεί το ρεαλιστικό.
Ίσως κι εγώ δεν το είδα ποτέ επαγγελματικά έως τώρα αφού παράλληλα εργάζομαι ως υπεύθυνος πωλήσεων σε μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας χάρτου στην Ελλάδα. Το χόμπι μου λοιπόν, το βόλεϊ, που τόσο αγαπώ ακόμη και αν παραμείνω ως προπονητής στην Α1 θα προσπαθήσω να μην το απομυθοποιήσω.
Είσαι γέννημα θρέμμα της Λητής. Πώς βλέπεις τον αθλητισμό και τις προσπάθειες των τοπικών ομάδων αλλά και των αθλητών/τριών στην περιοχή μας;
Όπως γνωρίζετε είμαι όντως γέννημα θρέμμα της Λητής, που αν και τα τελευταία χρόνια ζω στην Θεσσαλονίκη έρχομαι συχνά για να δω φίλους και συγγενείς.
Στο χωριό μας για κάποιο ανεξήγητο λόγο καταφέρνουμε να διακρινόμαστε (ίσως φταίει το νερό που δεν πίνεται). Είδαμε πρόσφατα την αθλήτρια του στίβου Λιάνα Παπαδόπουλου να στέφεται πρωταθλήτρια Ελλάδας, έχουμε την Μαρία Κλεπκου στην ομάδα βόλεϊ του ΠΑΟΚ Α1 εθνικής κατηγορίας, παρά πολλά παιδιά παίζουν στις ακαδημίες του Μυγδονιακού, καθώς επίσης και το καμάρι μας τον Μακεδονικό. Παρακολουθώ την ομάδα του μπάσκετ που πάει πολύ καλά και φυσικά το ποδόσφαιρο από όπου ένας αθλητής του, ο Κουρφαλιδης, αφού πρώτα διέπρεψε στο ιταλικό πρωτάθλημα και την Κάλιαρι, κλήθηκε στην εθνική ομάδα. Τεράστια διάκριση μοναδική και θυμίζει την πορεία του σπουδαίου Ληταίου Βασίλη Λάκη. Για όσους δεν γνωρίζουν ο Χρήστος Κουρφαλίδης είναι εγγονός της πρώτης μου ξαδέρφης της Φιλαρέτης Μπαμπάτσικου όπου ζει μόνιμα στο Καβαλάρι πολλά χρόνια.
Αυτές όλες πι επιτυχίες μακάρι να ευαισθητοποιησουν την τοπική κοινωνία και να φέρουν στο χωριό νέες ιδέες και προτάσεις για αθλητικούς χώρους και εγκαταστάσεις.
Τέλος, θέλω να αφιερώσω αυτές μου τις επιτυχίες στον αγαπημένο μου πατέρα Ανέστη Θεοδώρου που όλα αυτά τα χρόνια είναι το στήριγμα μου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου