Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ένα επίκαιρο άρθρο για τον πάπυρο της αρχαίας Λητής από το 2006

 Άρθρο του κύριου Σωτηρίου Σωτήρη (συνταξιούχος οδοντίατρος, πρώην δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Μυγδονίας και πρώην κοινοτάρχης Λητής) είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα "Θεσσαλονίκη" στις 13 Νοεμβρίου του 2006 με τίτλο "Ο πάπυρος της αρχαίας Λητής". Μέσα σε άλλα αναφέρει ο κύριος Σωτηρίου:
"Σκοπός του άρθρου αυτού δεν είναι η υποκατάσταση της επιστημονικής μελέτης των αρχαιολόγων και φιλοσόφων που ασχολήθηκαν με τον πάπυρο και το περιεχόμενό του, καθώς δεν έχω καμία αρμοδιότητα και επιστημονική γνώση πάνω στα ζητήματα αυτά. Έχω ασχοληθεί με την ιστορία του τόπου μου, της Λητής και θέλω να κάνω μια σημαντική παρατήρηση σχετικά με τον πάπυρο και τα αρχαιολογικά ευρήματα της αρχαίας Λητής.
Ο πάπυρος βρέθηκε σε τάφο στα υψώματα του Δερβενίου, που ανήκουν στην κτηματική περιοχή της σημερινής Λητής, καθώς το Δερβένι αποτελεί μονάχα το πέρασμα στο 10ο χλμ. της εθνικής οδού Θεσσαλονίκης-Καβάλας. Ένθεν και ένθεν του δρόμου οι περιοχές έχουν διάφορα τοπωνύμια και λανθασμένα το Δερβένι αναφέρεται επανειλημμένα ως περιοχή. Τα ευρήματα του Δερβενίου αλλά και αυτά που βρέθηκαν στη γύρω περιοχή και στον νυν οικισμό της Λητής ανήκουν στην αρχαία Λητή, όπως έχει γραφεί και πιστοποιηθεί εδώ και πολλά χρόνια από σημαντικούς ερευνητές, αρχαιολόγους και ιστορικούς. Αναφέρω ενδεικτικά τον Φώτη Πέτσα, τον Δημήτριο Κανατσούλη και τον Ν.Κ. Μουτσόπουλο.

Την Πέμπτη 19/10 (σημ.2006) στην παρουσίαση της έκδοσης για τον πάπυρο, όπου παρευρέθηκα, άκουσα με μεγάλη μου χαρά και ικανοποίηση τη διευθύντρια του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, την κυρία Βελένη, στην προλόγησή της να αποκαλεί τον πάπυρο "Πάπυρο της Αρχαίας Λητής" και όχι Δερβενίου. Καλώ και παρακαλώ τους ειδικούς επιστήμονες και μελετητές, που σίγουρα γνωρίζουν πολύ καλύτερα από εμένα το θέμα, να παγιώσουν την ονομασία "αρχαιολογικά ευρήματα αρχαίας Λητής", ώστε να αποκατασταθεί η χρόνια ιστορική αδικία."



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ένα παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο φαγητό της Λητής

Πριν έρθει η γαλοπούλα (η οποία δεν είναι ελληνική παράδοση αλλά αμερικάνικη) στο ελληνικό τραπέζι, στη Λητή αυτές τις μέρες (Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιά) το  Ληταίικο γιορτινό τραπέζι είχε συνήθως πράσα με χοιρινό. Σας παραθέτουμε τη συνταγή. Καλές γιορτές και καλή χρονιά. Πράσα με χοιρινό κρέας Βράζουμε το χοιρινό κρέας (1 κιλό) κατά προτίμηση με κόκκαλο με λίγο νερό ώσπου να μαλακώσει. Κόβουμε τα πράσα (2 κιλά) σε μέτρια κομμάτια, τα ζεματάμε και τα στραγγίζουμε. Τσιγαρίζουμε ένα κρεμμύδι με ένα φλιτζάνι τσαγιού ελαιόλαδο, ρίχνουμε τα πράσα σε πλατιά κατσαρόλα με αλάτι, πιπέρι (και κόκκινο πιπέρι μπορεί να μπει) και αν θέλουμε μια κουταλιά πελτέ ντομάτας.  Ανακατεύουμε κατά διαστήματα σε μέτρια φωτιά. Προσθέτουμε και λίγο ζωμό κρέας, το κρέας και συνεχίζουμε το βράσιμο έως ότου μείνει με το λάδι του. Στο τέλος σβήνουμε με λεμόνι και προσθέτουμε κύμινο. Μπορούμε αντί για κατσαρόλα να χρησιμοποιήσουμε γάστρα με όλα τα υλικά σε μέτριο φούρνο ώσπου να "πιει" το νε

Με ξεκάθαρο μήνυμα οι συμμετέχοντες από τη Λητή στο 2ο Τρίαθλο Ωραιοκάστρου

Με επιτυχία ολοκληρώθηκαν οι αγώνες τριάθλου, διάθλου, ορεινού τρεξίματος και ορεινής ποδηλασίας που διοργανώθηκαν χθες Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου στο Ωραιόκαστρο. Η εκκίνηση έγινε στο δημοτικό κολυμβητήριο του Ωραιοκάστρου.  Όπως και την προηγούμενη φορά υπήρξαν συμμετοχές από τη Λητή, μόνο που αυτή τη φορά οι συμμετέχοντες έδωσαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Ανέβηκαν στο βάθρο με μπλουζάκια που έγραφαν:

Το έθιμο "Σούρβο"

Φωτογραφία από το Σούρβο του 2012 Ανήμερα Πρωτοχρονιάς από νωρίς το πρωί μαζεύονται ανά γειτονιές οι γονείς και ανάβουν φωτιές. Τσιπουράκι και κάνας μεζές για το καλό της χρονιάς. Τα παιδιά ξεκινάνε και πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι λέγοντας τα  κάλαντα. Το σπίτι δίνει κέρασμα που αποτελείται από ξηρούς καρπούς, μανταρίνια και σοκολατάκια στη σακούλα του κάθε παιδιού. Στα μεγαλύτερα παιδιά της ομάδας δίνονται χρήματα. Στο τέλος τα χρήματα μοιράζονται σε ίσα ποσά σε όλα τα παιδιά του "μαχαλά" που συμμετέχουν στο σούρβο. Τα "σύνορα" της κάθε γειτονιάς είναι θέμα γνώσης που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά.