Για μια ακόμη φορά η ΔΕΥΑΩ μας ενημερώνει (18/2/15) ότι το νερό που υδρεύει τη δημοτική ενότητα της Μυγδονιας, είναι ακατάλληλο για ανθρώπινη χρήση. Αναφέρει οτι συμβουλεύτηκε ειδικούς και ότι φταίει η έντονη βροχόπτωση, που το νερό ύδρευσης είναι φορτισμένο με νιτρικά. Δηλαδή ότι η βροχή, αντί για ευλογία για τον υδροφόρο ορίζοντα, είναι το πρόβλημα, που τελικά φορτίζει με νιτρικά το νερό των γεωτρήσεων. Σε επίπεδο σοβαρότητας, είμαστε ένα βήμα πριν μας ανακοινώσει η ΔΕΥΑΩ ότι το να πιούμε νερό της προκοπής, είναι θέλημα Θεού και ότι πρέπει να αρχίσουμε τις λιτανείες για να σταματήσουν οι βροχές και να πέσει ξηρασία.
Σαν να μην έφτανε η ταλαιπωρία των δημοτών από το νερό που δεν πίνεται, έχουν να κρατούν και λογαριασμό από τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και την ευρηματικότητα των δημοτικών αρχόντων:
Ο Κος Σαραμάντος πριν τις Αυτοδιοικητικές Εκλογές οργάνωσε λαϊκή συνέλευση στο Δρυμό και μας ανακοίνωνε προφορικά και γραπτά ότι «μπορούμε σήμερα να πίνουμε όλοι ΚΑΘΑΡΟ και ΔΙΑΥΓΕΣ νερό από τις βρύσες των σπιτιών του Δρυμού. Χωρίς καμιά απολύτως απαγόρευση». Η Πολιτεία με Όραμα υποσχόταν ότι θα έχει λύσει το πρόβλημα ποιότητας και ποσότητας νερού στη Μυγδονία, εντός 6 μηνών. Ενώ όταν πλησίαζαν οι εκλογές -και ανέβηκε η γενναιόδωρη διάθεση.. - υποσχέθηκε ένα βασικό έργο υποδομής ανά δημοτική ενότητα εντός των πρώτων 100 ημερών της δημαρχίας του.
Εμείς οι δημότες, τελικά μείναμε με το νερό που δεν πίνεται και τα ερωτήματα μας, που αξίζει να απαντηθούν:
1. Ποιος είναι υπεύθυνος για την ποιότητα, ποσότητα και καταλληλότητα του νερού ύδρευσης;
Με βάση την Κοινή Υπουργική Απόφαση ΚΥΑ Υ2/2600/2001) αναφορικά με την «Ποιότητα του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης» σε συμμόρφωση προς την Οδηγία 98/83/ΕΚ, υπεύθυνος για τη συμμόρφωση προς τους όρους είναι ο φορέας λειτουργίας του Δικτύου δηλαδή η ΔΕΥΑΩ. Η ΔΕΥΑΩ ενημερώνει σε τακτική βάση τους δημότες για την ποιότητα του νερού, γιατί υποχρεούται δια νόμου να το πράξει.
2. Είναι προφανές ότι το πρόβλημα δεν έχει λυθεί. Έχει τουλάχιστον αναγνωριστεί στις πραγματικές του διαστάσεις;
Δυστυχώς ούτε αυτό έχει γίνει. Το πρόβλημα δεν ξεκινάει από τις βρύσες μας. Εκεί καταλήγει. Η βροχή ξεπλένει συστηματικά τα παραπανήσια λιπάσματα και τα διασταλάζει στον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα, δηλαδή στην πολύτιμη δεξαμενή νερού από όπου αντλούμε για ανθρώπινη χρήση. Έτσι τα παραπροϊόντα της αγροτικής δραστηριότητας, μετατρέπονται σε δηλητήρια στο ποτήρι μας.
Από πρώτο χέρι δηλαδή, παρατηρούμε ότι η εντατική γεωργία ως ανθρώπινη εντατική παραγωγική δραστηριότητα (όπως και η βιομηχανία), παράγει απόβλητα που διαπιστώνουμε ότι καταλήγουν στους φυσικούς αποδέκτες, με μετρήσιμα αρνητικά αποτελέσματα. Άτοπο να αμφισβητήσει κανείς την πολλαπλή οφέλεια και αναγκαιότητα της γεωργικής δραστηριότητας (όπως και της βιομηχανίας). Ειναι όμως επιτακτικό, να εξελιχθεί, ώστε να μειωθεί το βλαπτικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα της, χωρίς υπερβάσεις κόστους και μειώσεις παραγωγικότητας (όπως ανάλογα εκσυγχρονίστηκαν και πολλοί κλάδοι βιομηχανικής δραστηριότητας, για να παραμείνουν βιώσιμοι και λειτουργικοί κατά σύννομο τρόπο και αειφορικό τρόπο).
3. Σε ποιον ανήκει ο υδροφόρος ορίζοντας κάτω από τα χωράφια;
Ανεξάρτητα με το ιδιοκτησιακό καθεστώς του υπερκείμενου εδάφους, ο υδροφόρος ορίζοντας είναι ένας πολύτιμος δημόσιος πόρος. Οι ανά Περιφέρεια Διευθύνσεις Υδάτων, σε συνεργασία με τις Περιφερειακές Διευθύνσεις Υγείας, φροντίζουν για τα υπόγεια ύδατα και τις όσο το δυνατόν λιγότερες μεταβολές στην καλή τους κατάσταση. (Προεδρικό Διάταγμα υπ. Αρ. 51, περί «Καθορισμού μέτρων και διαδικασιών για την ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση των υδάτων σε συμμόρφωση με τις διατάξεις της Οδηγίας 2000/60/ΕΚ «για τη θέσπιση πλαισίου κοινοτικής δράσης στον τομέα της πολιτικής των υδάτων»).
4.Έχουμε την πολυτέλεια να πριονίζουμε το κλαδί στο οποίο καθόμαστε, υποβαθμίζοντας συστηματικά την ποιότητα του υπόγειου υδροφορέα;
Μπορεί τα ¾ του πλανήτη μας να είναι καλυμμένα από νερό, αλλά το γλυκό νερό που τόσο έχουμε ανάγκη για την επιβίωση και την οικονομική μας δραστηριότητα, είναι πολύ λιγότερο. Οι αντικρουόμενες ανάγκες ενδέχεται να έχουν ως αποτέλεσμα την παγκόσμια λειψυδρία σε ποσοστό 40% μέχρι το 2050. Η λειψυδρία και η καταπόνηση των υδάτων αναμένεται να πλήξει το 2030 τις μισές ευρωπαϊκές υδρολογικές λεκάνες απορροής επιφανειακών υδάτων. Στην περίπτωση της Μυγδονίας, δεν χρειάζεται να περιμένουμε ως το 2030. Τα προβλήματα ποιότητας –και ΕΠΑΡΚΕΙΑΣ- νερού, είναι γνωστά σε όλους μας.
Όσον αφορά τις χρήσεις του νερού στη χώρα µας, ενημερωτικά να αναφέρουμε ότι η γεωργία καταναλώνει το 87%, τα νοικοκυριά (αστική χρήση) και ο τουρισµός το 10%, και η βιοµηχανία το 3%. Δεν είναι λογικό να περιμένουμε ότι από «κάπου αλλού» θα έρθει καθαρό νερό, ενώ παράλληλα δεν κάνουμε τίποτε για την συστηματική ρύπανση και υποβάθμιση του δικού μας υπόγειου υδροφορέα. Αν όλοι ακολουθήσουμε αυτή τη λογική, τότε το διαθέσιμο «καθαρό νερό» σύντομα θα υστερήσει κατά πολύ, έναντι μιας διαρκώς αυξανόμενης ζήτησης. Πιο κοντόφθαλμο και αντι-αειφορικό ..δεν γίνεται!!
Συμπερασματικά, θα πρότεινα στη ΔΕΥΑΩ καταρχήν να πάρει την πρωτοβουλία να ρίξει φως σε όλες τις παραμέτρους του προβλήματος, προκαλώντας ανοιχτό διάλογο. Νερό και ανθρώπινη δραστηριότητα συνδέονται αλληλένδετα. Μια ημερίδα για το Νερό της Μυγδονίας και την αειφορική αναδιάρθρωση της ανθρώπινης δραστηριώτητας στην περιοχή, θα ήταν ένα πρώτο βήμα στη σωστή κατεύθυνση. Να προσκληθούν θεσμικοί αυτοδιοικητικοί, επιστήμονες -χημικοί και γαιοτέχνες-, εκπροσώποι των παραγωγικών γεωργικών συνεταιρισμών της περιοχής και επιτροπές κατοίκων. Τα συμπεράσματα θα γεννήσουν νέες κατευθύνσεις δράσης.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο του Δήμου μας, αφορά και άλλες περιοχές της χώρας. Ας ξεκινήσουμε ως Δήμος Ωραιοκάστρου, να γίνουμε μέρος της λύσης του.
Του Παντελή Κοσμίδη,
Χημ. Μηχανικού, ΜΒΑ
Κατοίκου Δρυμού
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου