Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τελικά ποιοι μένανε στο Αλεξίλ;

Τα λεγόμενα hotspot ξεσήκωσαν ολόκληρη θύελλα αντιδράσεων σε όλη τη χώρα την εποχή της δημιουργίας τους. Αποθήκες ψυχών για όσους θέλησαν να γλιτώσουν από τον πόλεμο και τις εμφύλιες διαμάχες. Άθλιες συνθήκες, στοίβαγμα ανθρώπων, κρύο νερό, ακατάλληλο προς πόση, σκηνές μέσα στο κρύο ενός βαρύ χειμώνα και όλα αυτά με τη σφραγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΟΗΕ. Όλα αυτά θυμίζουν κάπως την ένταση που υπήρχε μόλις πριν από ένα χρόνο. Στο Δήμο Ωραιοκάστρου εκτός από τις ανεκδιήγητες δηλώσεις της διοίκησης, είχαμε και τις μισάνθρωπες αντιδράσεις μιας γραφικής μειοψηφίας που δεν ντράπηκαν να εμποδίσουν ούτε τα μικρά παιδιά των προσφύγων να πάνε σχολείο.

Ποιοι όμως μείνανε στο Αλεξίλ; Ποια ήταν η ιστορία αυτών των ανθρώπων που δεν προσεγγίσαμε ως χωριό; 


O Ali αριστερά και ο Hasan δεξιά
Μεμονωμένα άτομα από τη Λητή καταφέραμε να έρθουμε σε επαφή με μερικούς από αυτούς τους ανθρώπους, να παίξουμε ποδόσφαιρο στο αυτοσχέδιο γηπεδάκι που έφτιαξαν μπροστά από το Αλεξίλ, να φάμε μαζί και να ανταλλάξουμε μερικές κουβέντες. Μάθαμε κάποια πράγματα για την ιστορία τους και την οδύσσειά τους. Δύο από αυτούς, ο Hassan και ο Ali μας διηγήθηκαν λεπτομερώς την ιστορία τους ένα πρωινό στο Di Vino πίνοντας καφέ. Η άτυπη συνέντευξη-κουβέντα έγινε στις 6 Δεκεμβρίου του 2016.

Κούρδοι της Συρίας και οι δύο εξήγησαν ότι όλοι στο Αλεξίλ ήταν από την ίδια περιοχή. Το πέρασμά τους σχεδόν κοινό, περάσανε από τη Συρία στην Τουρκία, μείνανε κάποιο χρόνο εκεί και μέσω θάλασσας περάσανε στην Ελλάδα.

O Hassan είναι 22 χρονών σήμερα. Μιλάει σχετικά καλά αγγλικά και έτσι μεταφράζει και για τον Ali του οποίου τα αγγλικά δεν είναι τόσο καλά.

Για ξεκινήστε την ιστορία σας. Από πού ξεκινάει η οδύσσειά σας.
Hassan: Γεννηθήκαμε και οι 2 στο Χαλέπι (Aleppo). Γενικά είχαμε μια ήσυχη ζωή. Τα πράγματα άρχισαν να δυσκολεύουν πολύ το 2010. Το 2012 αποφασίζουμε με την οικογένειά μου να φύγουμε για τη Rojava. Εκεί μείναμε 1 χρόνο. Πολύς κόσμος από το Χαλέπι πηγαίνει στη Rojava, αλλά και εκεί είναι πολύ δύσκολα. Έφυγα από εκεί και πήγα στην Κωνσταντινούπολη. Στην αρχή είμαι μόνος εκεί, αλλά μετά από 2-3 μήνες ήρθε και η οικογένειά μου.

Ali: Και εγώ το 2012 θα φύγω από το Χαλέπι. Εκείνη τη χρονιά ένα ένοπλο γκρουπ που δεν καταλάβαμε ποιοι είναι πήραν τον αδερφό μου. Ήταν 20 χρονών τότε. Από τότε δεν έχω καθόλου νέα του. Δεν ξέρω αν ζει ή αν σκοτώθηκε. Στη Rojava πήγα μόνος μου. Όσο ήμουν εκεί πέθανε η μητέρα μου στο Χαλέπι. Μετά από 4-5 μήνες στη Rojava πηγαίνω στην Κωνσταντινούπολη.

Τι έκανες στην Κωνσταντινούπολη;
Hassan: O πατέρας μου είναι ράφτης και μου είχε μάθει τη δουλειά. Οπότε βρήκα δουλειά πάνω στην τέχνη που ήξερα. Στην Κωνσταντινούπολη είμαι περίπου 17 χρονών.
Ali: Έκανα διάφορες δουλειές. Έστελνα λεφτά στην οικογένειά μου που έμεινε πίσω.

Πώς ήταν οι συνθήκες εκεί;
Hassan: Κακές. Οι πρόσφυγες νοικιάζουν τα σπίτια πιο ακριβά από ότι τα νοικιάζουν οι Τούρκοι. Και μας πλήρωναν το ένα τρίτο του μισθού που παίρνει ένας Τούρκος. 3 χρόνια έμεινα Κωνσταντινούπολη.
Ali: Υπάρχει μεγάλος ρατσισμός κατά των Κούρδων και αυτός είναι και ένας από τους λόγους που έφυγα από εκεί.

Και μετά την Τουρκία;
Hassan: Αποφασίσαμε να περάσουμε στην Ελλάδα το Φεβρουάριο. Ήμασταν 76 πρόσφυγες πάνω στο πλοίο. Για να περάσουμε έπρεπε να πληρώσει το κάθε άτομο 800 δολάρια για την τούρκικη αστυνομία και τον μεταφορέα. Στην οικογένειά μου είμαστε 6. Πληρώσαμε συνολικά 4800 δολάρια.
Περάσαμε στη Λέσβο και μετά από 2 μέρες φτάσαμε Πειραιά. Μετά από 4-5 μέρες φτάσαμε Ειδομένη. Εκεί μείναμε 4 μήνες. Πετύχαμε την περίοδο που η Ευρώπη έκλεισε τα σύνορα. Οι συνθήκες εκεί ήταν άθλιες.
Ali: To Μάρτιο πέρασα στη Λέσβο με μια μεγάλη βάρκα. Ήμασταν πάνω στη βάρκα 50 άτομα. Από εκεί πάω στον Πειραιά όπου μένω 2 μήνες στο λιμάνι. Μετά από εκεί με στέλνουν σε ένα camp στην Αλεξάνδρεια όπου μένω άλλο έναν μήνα. Μετά πάω Ειδομένη. Κάνω την πρώτη προσπάθεια να περάσω τα σύνορα για να πάω Ευρώπη από ένα μονοπάτι, αλλά μας πιάνει η αστυνομία και μας στέλνει πίσω στην Ειδομένη.

Μετά όμως η αστυνομία εκκένωσε την Ειδομένη. Πού πάτε μετά από αυτό;
Hassan: Μετά μας μεταφέρουν εδώ στο Αλεξίλ. Είμαι ήδη εδώ 5 μήνες (όταν έγινε η συνέντευξη) και θα περιμένω άλλους 4 μήνες σίγουρα μέχρι να γίνει η συνέντευξη για την μετεγκατάσταση (relocation).
Ali: Εγώ έμεινα 20 μέρες Ειδομένη. Μετά ήρθα στο Αλεξίλ όπου και γνωριστήκαμε με τον Hasan.

Πώς είναι οι συνθήκες στο Αλεξίλ;
Hassan & Ali: Ζούμε σε σκηνές. Το κρύο είναι μεγάλο πρόβλημα. Είχαμε μεγάλο πρόβλημα με το ρεύμα. Τις συνδέσεις τις είχαμε κάνει από μόνοι μας γιατί δεν είχαν φέρει κάποιο ηλεκτρολόγο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να γίνουν βραχυκυκλώματα που οδήγησαν σε φωτιά. Ευτυχώς δεν είχαμε θύματα. Μετά από αυτά το έφτιαξαν. Ζεστό νερό δεν υπάρχει. Υπάρχουν 6-7 τουαλέτες για τους άνδρες και άλλες τόσες για τις γυναίκες. Συνολικά είμαστε γύρω στα 400 άτομα αυτή τη στιγμή. Καταλαβαίνεις ότι είναι πολύ δύσκολο.

Πώς σου φαίνεται η Ελλάδα. Ποια η εμπειρία σου από τους Έλληνες;
Hassan: Θα έμενα εδώ αν μπορούσα να ζήσω αξιοπρεπώς με κάποια εργασία. Αλλά τα πράγματα στην Ελλάδα είναι δύσκολα για τους ίδιους τους Έλληνες. Θα είναι πολύ πιο δύσκολο για έναν πρόσφυγα σαν εμένα. Γενικά έχω καλή εμπειρία από τους Έλληνες. Συμπεριφέρθηκαν καλά και σε εμένα και στην οικογένειά μου. Ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά όσους βοήθησαν τους πρόσφυγες.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή σας σε αυτήν την οδύσσεια;
Ali&Hassan: Όταν περνούσαμε με τη βάρκα το Αιγαίο. Μια βάρκα μέσα στη θάλασσα και τα κύματα είναι εφιάλτης. Δεν μπορείς να προστατευτείς με τίποτα. (Σε αυτό το σημείο ο Ali μου δείχνει το παρακάτω βίντεο. Είναι η στιγμή που η τουρκική ακτοφυλακή προσπαθεί να εμβολίσει και να ανατρέψει τη βάρκα τους ενώ περνάνε στην Ελλάδα)



Από ότι ξέρω οι περισσότεροι στο Αλεξίλ είναι μουσουλμάνοι. Έχω δει όμως πολλές γυναίκες χωρίς μαντήλα. Δεν είστε τόσο αυστηροί;
Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Υπάρχει ελευθερία. Μπορεί να υπάρχουν πολλές θρησκείες, αλλά όλοι είμαστε παιδιά του ίδιου θεού.

Ποια είναι τα σχέδιά σου όταν εγκατασταθείς στη χώρα που θα μείνεις;
Hassan: Θέλω να σπουδάσω και να γίνω δημοσιογράφος.
Ali: Θέλω να πάω οπουδήποτε αρκεί να τελειώσω τις σπουδές μου (μηχανικός αυτοκινήτων) και να δουλέψω. Πρέπει να βοηθήσω και την οικογένειά μου που έχει μείνει αποκλεισμένη στο Χαλέπι. Θέλω επίσης να ξαναπαίξω kickboxing. Είχα παίξει στο αραβικό πρωτάθλημα όταν ακόμα στο Χαλέπι υπήρχε ζωή. Είχα πάρει τη 2η θέση στα κιλά μου.

Εδώ και κάποιους μήνες το λεγόμενο relocation έγινε και για τον Hasan και για τον Ali. Και οι δύο βρίσκονται στη Σουηδία αυτή τη στιγμή. Ο Hassan με την οικογένειά του. H οικογένεια του Ali έχει μείνει στο Χαλέπι. Μιλάει μαζί τους καθημερινά. Η τύχη του αδερφού του που απήχθη από ένοπλους ακόμα αγνοείται.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ένα παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο φαγητό της Λητής

Πριν έρθει η γαλοπούλα (η οποία δεν είναι ελληνική παράδοση αλλά αμερικάνικη) στο ελληνικό τραπέζι, στη Λητή αυτές τις μέρες (Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιά) το  Ληταίικο γιορτινό τραπέζι είχε συνήθως πράσα με χοιρινό. Σας παραθέτουμε τη συνταγή. Καλές γιορτές και καλή χρονιά. Πράσα με χοιρινό κρέας Βράζουμε το χοιρινό κρέας (1 κιλό) κατά προτίμηση με κόκκαλο με λίγο νερό ώσπου να μαλακώσει. Κόβουμε τα πράσα (2 κιλά) σε μέτρια κομμάτια, τα ζεματάμε και τα στραγγίζουμε. Τσιγαρίζουμε ένα κρεμμύδι με ένα φλιτζάνι τσαγιού ελαιόλαδο, ρίχνουμε τα πράσα σε πλατιά κατσαρόλα με αλάτι, πιπέρι (και κόκκινο πιπέρι μπορεί να μπει) και αν θέλουμε μια κουταλιά πελτέ ντομάτας.  Ανακατεύουμε κατά διαστήματα σε μέτρια φωτιά. Προσθέτουμε και λίγο ζωμό κρέας, το κρέας και συνεχίζουμε το βράσιμο έως ότου μείνει με το λάδι του. Στο τέλος σβήνουμε με λεμόνι και προσθέτουμε κύμινο. Μπορούμε αντί για κατσαρόλα να χρησιμοποιήσουμε γάστρα με όλα τα υλικά σε μέτριο φούρνο ώσπου να "πιει" το νε

Με ξεκάθαρο μήνυμα οι συμμετέχοντες από τη Λητή στο 2ο Τρίαθλο Ωραιοκάστρου

Με επιτυχία ολοκληρώθηκαν οι αγώνες τριάθλου, διάθλου, ορεινού τρεξίματος και ορεινής ποδηλασίας που διοργανώθηκαν χθες Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου στο Ωραιόκαστρο. Η εκκίνηση έγινε στο δημοτικό κολυμβητήριο του Ωραιοκάστρου.  Όπως και την προηγούμενη φορά υπήρξαν συμμετοχές από τη Λητή, μόνο που αυτή τη φορά οι συμμετέχοντες έδωσαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Ανέβηκαν στο βάθρο με μπλουζάκια που έγραφαν:

Γιατί η ιστορία του Δήμου Ωραιοκάστρου δεν περιλαμβάνει τη Μυγδονία;

Αν κάποιος επισκεφθεί την ιστοσελίδα του Δήμου Ωραιοκάστρου το πρώτο πράγμα που εμφανίζεται είναι η κεντρική σελίδα η οποία σε παραπέμπει στην περιγραφή και την ιστορία του. Από περιέργεια επισκεφθήκαμε την ιστορία του Δήμου Ωραιοκάστρου στη διευθυνση https://oraiokastro.gr/o-dimos/istoria-chartes/  . Αυτό που αντικρίζει κανείς είναι μία ιστορία που περιορίζεται σε αυτό που οριζόταν Δήμος Ωραιοκάστρου πριν το 2010. Αυτό το επιβεβαιώνει και το φυλλάδιο που έχει την ιστορία το οποίο γράφει ξεκάθαρα ότι είναι από το 2010... Και να σκεφτεί κανείς ότι η ιστοσελίδα ανανεώθηκε το 2020... Αυτό λοιπόν που ανακαλύπτει κανείς είναι ότι δεν υπάρχει καμία αναφορά στην ιστορία του δήμου από την μεριά της Μυγδονίας. Αν λοιπόν εκεί στο Δήμο Ωραιοκάστρου οι υπεύθυνοι δεν γνωρίζουν την ιστορία από την εδώ μεριά του δήμου, μπορούμε να τους βοηθήσουμε αναφέροντας κάποια από τα σημαντικά ιστορικά ευρήματα που έχει η Μυγδονία: