Υπάρχει μία ένταση. Μια έντονη κινητικότητα και υπερδραστηριότητα των ανθρώπων που υποτίθεται ότι ασχολούνται με τα κοινά. Όλων αυτών που είναι μέρος του Δημοτικού Συμβουλίου, αλλά και αυτών που θέλουν να γίνουν. Έτσι ξαφνικά δραστηριοποιήθηκαν όλοι; Έτσι ξαφνικά θυμήθηκαν τον πολίτη, τον κάτοικο του Δήμου Ωραιοκάστρου; Ρητορική ερώτηση. Σε περίπου 6 μήνες είναι οι δημοτικές εκλογές. Και το προεκλογικό πανηγύρι έχει ήδη ξεκινήσει. Πιστοί στις πολιτικές παραδόσεις αυτής της χώρας, οι φιλόδοξοι υποψήφιοι “άρχοντες” του δήμου, δεν έχουν αφήσει εκδήλωση για εκδήλωση χωρίς να δώσουν το “παρών”. Από γάμους, βαφτίσια, και κηδείες σε τραπεζώματα και κεράσματα πιθανών ψηφοφόρων τους. Αυτή είναι η “πολιτική”. Αυτή αποδίδει και αυτή συνεχίζεται. Ο πολίτης αντιμετωπίζεται ως το μέσο για την Εξουσία, όχι ως το υποκείμενο της Δημοκρατίας. Ο πολίτης γίνεται πάλι, στα λόγια, πρωταγωνιστής. Μέχρι τη στιγμή που θα ρίξει το χαρτάκι, την ψήφο , στο κουτί. Από κει και πέρα μηδενίζεται και απροκάλυ